Anton Mauve

Anton Mauve was naast Josef Isaëls (1824-1911), Albert Neuhuys (1844-1914) en Hendrik Kever (1854-1922) een van de bekendste kunstschilders van de Larense School. Zijn naam is onlosmakelijk verbonden met het dorp Laren.

Antonhij Rudolf Mauve werd geboren op 19 september 1838 in Zaandam en overleed 60 jaar later in Arnhem op 5 februari 1888. Hij was leerling van de dierenschilder Pieter Frederik van Os (1808-1892) en van Wouterus Verschuur (1812-1874) de bekende paardenschilder. Naderhand werkte hij samen met Paul Joseph Constantin Gabriël (1828-1903) , Marinus Heyl en J.J.Doffegnies. Hij schilderde en aquarelleerde landschappen, veelal met schapen of ander vee gestoffeerd, ook heeft hij wel geëtst.

Hij werkte van 1858-1868 voornamelijk in Haarlem, rond 1870 in Amsterdam, van 1872-1885 veelal te Den Haag met zijn colelgae van de Haagse School en daarna van 1886 tot zijn overlijden in Laren.

Hij signeerde zijn werk met A. Mauve of A.M.

In het werk van Mauve zijn ook invloeden van J.W. Bilders (1811-1890) terug te vinden. Mauve heeft later ook enkele van Bilders schilderijen gestoffeerd.
Mauve gaf les aan onder andere M. Boks, Charles B. Dankmeijer (1861-1923), zijn neef Vincent van Gogh (1853-1890), Arina Hugenholtz (1848-1934), Francois Pieter ter Meulen (1843-1927) en raadgevingen aan
E. Stark en H.J. van der Weele (1852-1930).
(vermeld in de Pieter A. Scheen)

Laren, het land van Mauve.

Aan het begin van de jaren tachtig, net toen de Haagse School op het hoogtepunt van zijn roem begon te komen, trok Mauve zich meer en meer terug in het Gooi, omdat hij verslingerd raakte aan het landschap hier. Nadat hij in 1885 ten slotte definitief de stap van Den Haag naar Laren had gemaakt en zich in het villa Ariëtta aan de Naarderstraat nr. 48 in Laren had gevestigd, werd zijn werk steeds dramatischer. Tegelijkertijd bleef hij de kunsthandel voorzien van onder andere zijn zo bekende schaapskuddes, die – zoals de mythe luidt – nog nat van zijn ezel werden verkocht.

Mauve was met hart en ziel aan Laren verknocht en werd daar door de groeiende schilderskolonie op handen gedragen. Op zijn begrafenis in Den Haag, begin februari 1888, waren drie van zijn vrouwelijke discipelen uit Laren, Wally Moes (1856–1918), Etha Fles (1857–1948) en Arina Hugenholtz (1848-1934), aanwezig om met veel vertoon een grote bundel Gooise heide en thijm op zijn kist te leggen. De etser-schrijver Philippe Zilcken (1857-1930), die in de jaren negentig in zijn boek Peintres hollandais modernes verslag deed van deze droeve gebeurtenis, meldde bovendien dat er een klein berkenboompje speciaal van de Larense heide was overgebracht om op het graf van de schilder te worden geplant.

Info: Scheen, Benezit, RKD